Vorige week na Prinsjesdag heb ik als liefhebber van debatten en overtuigingsretoriek, een stukje proberen te volgen van de Algemene Politieke Beschouwingen. Het kabinet kreeg er weer flink van langs, gesterkt door een 1vandaag peiling die aangeeft dat nog 15% van de Nederlanders vertrouwen heeft in het kabinet. Als je iedereen mag geloven, dan maakt politiek Den Haag er een complete puinhoop van. Maar klopt dit beeld wel?
Als immigrant die intussen 17 jaar in Nederland woont en onderneemt, ben ik stiekem een totale Nederland groupie. Julie hebben echt geen idee hoe waanzinnig goed jullie land is. Hoe we elke dag gebruik kunnen maken van een digitale en fysieke infrastructuur van wereldklasse, van bloeiende steden en fijne buurten, van corruptievrije spelregels waarin je met vertrouwen kan ondernemen. We hebben een ambtenaren-apparaat dat vakkundig probeert het land te sturen en Nederland al tientallen jaren in de top-5 van meest welvarende landen ter wereld houdt. We hebben een overheid die in een wereldwijde energiecrisis in twee maanden tijd alle gasvoorraad voor deze winter opgevuld heeft. Ze hebben een pandemie onder controle gekregen zonder onze economie over de klif te duwen. Laatst moest ik op Schiphol een half uur in het vliegtuig blijven zitten omdat de man met de trap niet kwam opdagen. Het enige wat ik kon denken was: Holy fuck, wat bijzonder eigenlijk dat dit bijna altijd wel goed loopt.
Het probleem voor het kabinet is dat onze beeldvorming over politiek ontzettend bepaald wordt door twee klassieke denkfouten: De availability bias en de recency bias. Beide denkfouten gaan erover dat mensen hun beeldvorming en hun overtuigingen sterk beïnvloed worden door datgene wat spectaculair is of datgene wat het meest recent is. Wanneer we het nieuws horen over vliegtuigcrash, schatten we de kans dat we sterven in een vliegtuigcrash veel hoger in. Als de prijs voor energie plots enorm stijgt door geopolitieke gebeurtenissen die helemaal buiten onze invloed liggen, dan rekenen we de overheid af op de mate waarin ze de crisis meteen kan oplossen.
Dat beeld wordt bovendien versterkt door een heel leger aan commentatoren en analisten aan de zijlijn wiens broodwinning erin bestaat om te kankeren over hoe incompetent de overheid wel is. Disclaimer: Ik lees elke week de column van Marianne Zwagerman in de Telegraaf gewoon om mezelf te leren omgaan met mijn extreme irritatie voor zoveel zelfgenoegzame verontwaardiging van iemand die zelf niets kan, maar wel over alles een uitgesproken giftige mening heeft.
Het kabinet heeft dringend een goede communicatiecampagne nodig. Sterker nog: Wellicht doen we onszelf er ook een geweldig plezier mee. Hoeveel fijner zou ons leven zijn als we weer bewust en dankbaar worden van hoe onwaarschijnlijk goed Nederland in elkaar zit. En hoe moeilijk en niet-evident dit is. Misschien, heel misschien krijgen we dan ook meer politiek toptalent dat al niet bij voorbaat bedankt voor de dagelijkse strontspuit die ze over hen heen krijgen.
Tom De Bruyne
Co-Founder SUE & The Alchemists
Wil je weten wat we voor je kunnen betekenen?
Benieuwd naar hoe SUE & The Alchemists je kan helpen om inzicht te geven in hoe jouw klanten, leden en fans beslissingen nemen en hoe je die kunt beïnvloeden? Stuur ons een mailtje met een korte beschrijving van je uitdaging. We kijken graag of we je verder kunnen helpen.
